Met de voorman van de Europese Centrale Bank, Mario Draghi, is niet zoveel mis. Maar het nieuwe noodpakket van de ECB laat wel zien dat het ernstig gesteld is met Europa. Als we zo doorgaan, betaalt iemand straks de prijs voor het huidige beleid, vermoedt Rob Putter.
Ik wist niet dat het zo erg was. Als je aan de andere kant van de wereld woont, raak je het gevoel voor Europa een beetje kwijt. De rentestap van de ECB van vorige week kwam dan ook hard aan.
De rentevoet gaat naar praktisch nul en de depositorente voor banken gaat naar negatief. Dat ruikt naar een rampenscenario.
Positief is dat ECB-president Mario Draghi een man van zijn woord blijkt te zijn. Hij doet er alles aan om de euro te redden. Alleen is dat niet helemaal waar. Hij doet er alles aan om Europa overeind te houden. Goedkoop geld en inflatie zijn de enige twee manieren om nog iets te redden.
Ik wist dus niet dat het zo erg was. Kijk, negatieve rentes hebben we eerder gezien, zelfs niet zo heel lang geleden nog. Een jaar of wat terug als mislukt experiment in Zweden en Denemarken en wat later, in 2012 en 2013, drukten beleggers op zoek naar zekerheid de rendementen op de Duitse staatsobligaties tot onder nul, zie grafiek 1.
(klik op grafiek voor uitvergroting)
Maar dat is marktwerking en dat lost zich wel weer op. Het verschil tussen die gebeurtenis en de rentestap van de ECB is echter dat die laatste politiek is. Verpakt in peptalk en in opdracht van Brussel trekt Draghi de zoveelste wissel op de toekomst. En die toekomst begint binnen afzienbare tijd met het aanzetten van de geldpers (Quantitave Easing), want in de tarieven zit geen ruimte meer.
Spiegelwereld: rente en economie
Draghi heeft geen keus. De discrepantie tussen de reële en de financiële economie in de Europese periferie is het omgekeerde van de rente. Die discrepantie is namelijk tot grote hoogten gestegen en qua rente zijn we juist heel laag gezakt, in uncharted territory. De 200-jaars grafiek van de rentevoet in Frankrijk (grafiek 2) brengt dat goed in beeld.
(klik voor uitvergroting)
En de grafieken van Spanje, Italië en Portugal, om er maar een paar te noemen, zien er precies hetzelfde uit.
Spanje moet dit jaar nog 102 miljard euro herfinancieren en volgend jaar 132 miljard euro, terwijl dat voor Italië bijna het dubbele is, 217 miljard euro dit jaar en 248 miljard euro volgend jaar. Bovendien zijn dat alleen nog maar Spanje en Italië.
Verder bedraagt de werkloosheid in de eurozone gemiddeld 12 procent, maar in zwakke landen het dubbele.
Wensdenken rond euro
Dus u begrijpt waarom de rente laag moet blijven en iedereen overgoten wordt met geruststellingen. En waarom inflatie een must is.
Een neveneffect waarop men hoopt is, dat de euro wat wegzakt en dat helpt de export. Het punt is alleen dat de euro wordt afgezet tegen de andere twee grote valuta in de wereld en dat zijn de Amerikaanse dollar en de Japanse yen. En in de bakermat van die twee grootheden is de situatie niet veel anders.
De enigen die zullen profiteren van een wat zwakkere euro zijn speculanten zoals George Soros en Jim Rogers. Want die zien dit soort zaken meestal wel goed. Voor het overige zullen de resultaten marginaal zijn.
Aandelenbeleggers blij met ECB
De Duitse DAX-Index brak afgelopen week door het opgewekte nieuws van de ECB door de 10.000-puntengrens. Niet dat dat wat uitmaakt, want alleen beleggers die geen andere referentiepunten hanteren, letten op dit soort grenzen. En nu we het toch over beleggers hebben: grafiek 3 vindt ik hoogst amusant.
(klik op grafiek voor uitvergroting)
Het blijkt dat in de aandelenmarkten institutionele beleggers al een tijdje aan de verkoopkant zijn en het publiek is hun tegenpartij. Dat hebben we eerder gezien in de aanloop naar een reactie. Het zou zomaar kunnen dat de ECB een goed getimede impuls heeft gegeven aan een suckerrally.
Het wordt tijd dat we in gaan zien dat we in een insolvente wereld leven. Dat betekent niet dat we in de bergen moeten gaan wonen, maar wel dat we anders met ons geld moeten omgaan. Want als we zo doorgaan, betaalt binnenkort iemand de prijs voor het huidige beleid. En als u belegt in staatsobligaties bent u dat waarschijnlijk.
Volgende week weer wat leuks.
Rob Putter is zelfstandig vermogensadviseur voor financieel adviesbureau Uniquest, onderdeel van de Latin Capital Group. De informatie in deze column bevat geen individueel beleggingsadvies of aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.
Lees ook
'Particulier kan beter niet zelf beleggen'
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl